Lieve lezers,
Nou, daar zit je dan met je kopje koffie en een traantje in de ooghoek. Het Haagse Hopje, dat o zo Nederlandse snoepje waar je tanden al bij het idee van samenklapperen, is er straks officieel niet meer. Uitgestorven, zoals de dodo en de gulden. En dat terwijl het Hopje toch echt het soort snoepje was dat, als je het ergens op tafel tegenkwam, meteen een glimlach op je gezicht toverde — gevolgd door de vraag: “Hoe krijg ik dit ooit van m’n kiezen af?”
Maar laten we eerlijk zijn: het Hopje stond symbool voor alles wat Nederland mooi maakt. Compact, eenvoudig, en met een smaak die zo’n beetje in je mond bleef hangen tot aan de volgende verkiezingen. Het was zo’n snoepje dat je oma altijd in haar handtas had, ergens tussen een verdwaalde haaknaald en een pakje zakdoekjes. En dan nu, poef, foetsie.
Maar wees niet getreurd, lieve mensen, want Nederland barst nog steeds van de lekkernijen die je smaakpapillen doen juichen en je bloedsuikerspiegel een jumpstart geven. Neem de stroopwafel — een rond plakje geluk dat de wetten van de natuurkunde tart door nooit helemaal op je koffie te passen. Of de drop, dat zwarte goud waar buitenlandse toeristen hun hoofd over schudden, terwijl wij denken: “Hoezo vies? Dit is gewoon concentratie in snoepvorm.”
En laten we ook de speculaas niet vergeten, die heerlijk kruidige koekjes die smaken als een warme deken op een koude winteravond. Oh, en de boterbabbelaar — zo’n snoepje dat je altijd twee keer laat nadenken over het bezoek aan de tandarts.
Maar goed, terug naar het Haagse Hopje. Het verhaal gaat dat baron Hendrik Hop het snoepje min of meer per ongeluk heeft uitgevonden. Hij wilde zijn koffie bewaren en kreeg in plaats daarvan een plakkerig goedje dat uiteindelijk in snoepvorm op de markt kwam. Zoals zoveel goede dingen in het leven: een gelukkig ongelukje. En nu, bijna 230 jaar later, zijn we er aan gehecht geraakt. Het idee dat het straks niet meer in de schappen ligt, doet toch een beetje pijn.
Gelukkig is Miss Bucket er om de herinnering levend te houden. Want wie weet, misschien stoppen we binnenkort een stroopwafel, een klompje drop, en een miniatuur molentje in onze cadeau-emmers om te vieren hoe heerlijk typisch Nederlands snoepen kan zijn. En wie weet — ooit, ergens — vinden we een manier om het Haagse Hopje weer tot leven te brengen. Tot die tijd: geniet van wat er nog wel is. Zoals Ilja Gort zou zeggen: “Het leven is te kort voor slechte wijn en lege snoeppotten.”
Smakelijke groeten, Miss Bucket
Reactie plaatsen
Reacties